W Polsce termin siewu kukurydzy przypada między trzecią dekadą kwietnia a połową pierwszej dekady maja. Fenologicznym wskaźnikiem terminu siewu jest kwitnienie mniszka lekarskiego, tarniny czy czereśni. Przy podjęciu decyzji o siewie kukurydzy należy kierować się temperaturą gleby. Kukurydza kiełkuje w temperaturze gleby powyżej 6-8°C dla odmian typu flint i około  8-10°C dla odmian o ziarnie w typie dent. Niewskazane jest zarówno przyspieszenie, jak i opóźnienie siewu. Zbyt wczesny siew może pogorszyć wschody, a zbyt późny obniża plony. Gęstość siewu tej rośliny uzależniona jest od wielu czynników: warunków środowiskowych, rozkładu opadów deszczu podczas wegetacji, kierunku użytkowania i wczesności odmiany. Każda odmiana ma indywidualne zalecenia zgodnie z przeznaczeniem, a odpowiednia obsada roślin na polu decyduje o plonie i jego jakości. Nadmierne zagęszczenie powoduje szybsze wyczerpanie zapasów wody i zwiększa liczbę drobnych, słabo zaziarnionych kolb. Na glebach wilgotnych i cięższych kukurydzę sieje się na 3-4 cm, na glebach lekkich i słabszych na 5-6 cm.

 Pole, na którym przeprowadzono siew należy do 3-4 klasy bonitacyjnej. Przedplonem była tu pszenica. Przed siewem pole nawożono pofermentem z biogazowni i 200 kg/ha soli potasowej. Podczas siewu zastosowano dawkę startową w postaci 100 kg fosforanu amonu. Odsadę założono na 80 tys. nasion/ha, a siewnik ustawiono na 85 tys. Wysiewaną odmianą była Dekalb DCK 3939. Jest to odmiana o wysokim potencjale plonowania i sile kiełkowania 95%. Charakteryzuje się wysoką tolerancją na suszę i na inne stresy. Siew przeprowadzono siewnikiem precyzyjnym Tempo L. Maszyna pracowała z prędkością 13-14 km/h.

 

Sprawdź ceny kontraktów terminowych