Często rolnicy zastanawiają się, jak przygotować glebę do siewu, aby stworzyć optymalne warunki do wschodów roślin. Jest to szczególnie trudne w przypadku uprawy po roślinach pozostawiających dużą masę resztek takich jak np. kukurydza na ziarno. Rolnicy stosują przeróżne praktyki w celu przyspieszenia rozkładu resztek, czy jest to jednak uzasadnione ?

Jednym z powszechnie uważanych sposobów, przyspieszających rozkład resztek jest aplikacja azotu. Naukowcy z Iowa State University, przeprowadzili trzyletnie badanie, w celu weryfikacji tej tezy. Zrobili to uprawiając kukurydzę w trzech różnych systemach: głęboka uprawa, strip-till oraz no-till. W doświadczeniach wydzielono 3 poziomy aplikacji azotu na resztki pożniwne: bez aplikacji azotu, na poziomie ok. 15 kg N/ha oraz 30 kg N/ha. W doświadczeniu użyto 32% roztworu saletrzano-mocznikowego.

Sądzono, że skoro resztki kukurydzy mają szeroki stosunek węgla do azotu, to dodanie azotu spowoduje ich szybszy rozkład. Nie odnotowano jednak różnic, pomiędzy założonymi doświadczeniami. Autorzy badania jednoznacznie stwierdzili, że aplikacja azotu nie ma znaczenia w procesie rozkładu resztek pożniwnych. W badaniu obalono także tezę, mówiącą, że resztki pochodzące z roślin GMO rozkładają się dłużej niż te z roślin niemodyfikowanych.

 

Istotną rolę w procesie rozkładu resztek odgrywają mikroorganizmy oraz dżdżownice.
Istotną rolę w procesie rozkładu resztek odgrywają mikroorganizmy oraz dżdżownice.

Stwierdzono jednak, że na że na tempo rozkładu resztek wpływ mają czynniki środowiskowe, takie jak wysoka wilgotność i temperatura, gdyż są one czynnikami istotnymi dla aktywności drobnoustrojów glebowych. Można zatem przyjąć, że praktyki podnoszące sprawność i aktywność mikrobiologiczną gleby znacznie poprawiają rozkład pozostałości.

Co więcej, oczekiwane przez rolników wysokie plony nie idą w parze z rozkładem resztek. Po pierwsze ze względu na to, że im większe plony, tym większe ilości resztek pozostają na polu. Natomiast sprawą mniej oczywistą jest stosowanie środków, które pozwalają na osiąganie tych wysokich plonów. Mowa tu o środkach fungicydowych i niektórych herbicydowych, które mogą hamować rozwój populacji drobnoustrojów. Także w przypadku kukurydzy, w celu osiągania wysokich plonów, chętniej wybierane są odmiany o długim FAO. Odmiany późno dojrzewające, zbierane są pod koniec sezonu. To powoduje, że temperatura nie jest zbyt wysoka, a jak wspomnieliśmy wyżej jest to jeden z kluczowych czynników w procesie rozkładu resztek.

Warto zatem dokładnie przeanalizować stosowane praktyki, gdyż nie zawsze mogą one przynieść oczekiwane efekty, a jedynie mogą narazić na niepotrzebne koszty.

Źródło: Strip-till Farmer.