USA: 10 proc. mniejsze porażenie kukurydzy w uprawie regeneracyjnej

Większość pól uprawnych w Stanach Zjednoczonych charakteryzuje się dużymi monokulturami. Ich produktywność jest wspierana przez dość kosztowne zabiegi uprawowe czy stosowanie nawozów mineralnych i pestycydów. Dlaczego też tamtejsi rolnicy opracowali regeneracyjny model produkcji, który promuje zdrowie gleby i różnorodność biologiczną, a jednocześnie zapewnia uzyskanie plonów o wysokiej jakości i opłacalność produkcji.

Zasady w tych systemach obejmują:
1) porzucenie uprawy roli (lub aktywną odbudowę  żyzności glebowy po przeprowadzeniu uprawy),
2) niepozostawianie gleby bez okrywy roślinnej,
3) wspieranie różnorodności roślin w gospodarstwie, 
4) integrację zwierząt gospodarskich i uprawy.

Głębsza charakterystyka systemu regeneracyjnego jest problematyczna ze względu na niezliczone kombinacje stosowanych praktyk rolniczych.

W badaniach analizowano zarówno pola stosujące systemy regeneracyjne, jak i konwencjonalne. W gospodarstwach regeneracyjnych (40 pól w 10 gospodarstwach) stosowano mieszanki wielogatunkowych upraw okrywowych (od 2–40 gatunków roślin), gleba nie była tam uprawiana, nie stosowano środków chemicznych, a na polach wypasały się zwierzęta gospodarskie. Gospodarstwa konwencjonalne uprawiały uprawę roli co najmniej raz w roku (36 pól na ośmiu gospodarstwach), stosowały środki owadobójcze i pozostawiały odkrytą glebę, nie osłonięta roślinnością po zbiorze.

W badaniach ceniono m.in. populacje szkodników, które były ponad 10-krotnie wyższe w gospodarstwach uprawianych tradycyjnie i stosujących insektycydy niż w gospodarstwach regeneracyjnych. Populacje szkodników były zdominowane przez mszyce. Liczebność szkodników była mniejsza na polach kukurydzy, które miały większą różnorodność upraw i zwiększoną „siłę sieci biologicznej” (interakcje pomiędzy szkodnikami, grapieżnikami, konkurencja i inne proces). Zmniejszenie różnorodności i poleganie wyłącznie na środkach chemicznych przyczynia się do tego, że szkodniki utrzymują się na polach i adoptują do warunków. Stosowanie ozimych roślin uprawnych, wydłużanie płodozmianu, dywersyfikacja pól uprawnych za pomocą mieszanek konserwujących, oraz stosowanie roślin towarzyszących między rzędami upraw, to inne dobre pod względem agronomicznym praktyki, które rolnicy zajmujący się regeneracją z powodzeniem stosują w celu poprawy odporności ich systemu na rozprzestrzenianie się szkodników.

Przedstawione wartości są średnimi wielkości obecności wszystkich szkodników (stonka kukurydziana, omacnica prosowianka, rolnice, gąsienice, mszyce). We wszystkich konwencjonalnych gospodarstwach sadzono traktowane neonikotynoidami ziarno kukurydzy w celu profilaktycznego zmniejszenia liczby szkodników, a niektóre pola kukurydzy również opryskano insektycydami. Farmy regeneracyjne nie stosowały środków owadobójczych, nie uprawiały roli, a ich pola uprawne były wypasane.