Potas sposobem na suszę

Najwięcej uwagi poświęca się zwykle azotowi, który wpływa na wielkość plonu. Bez potasu jednak, na skutek suszy, plonu może nie być wcale – ostrzegał prof. Piskier podczas swojego wykładu „Zarządzanie wodą glebową”.

Prelegent podkreślił, iż zarządzanie wodą glebową, zwłaszcza w latach posusznych wymaga kompleksowego podejścia: zarówno minimalizacji strat, jak i „budowy” retencji, na którą składa się potencjał gromadzenia oraz wykorzystania wody. Potas jest istotnym składnikiem, wpływającym na potencjał wykorzystania wody glebowej. Pierwiastek ten reguluje bowiem gospodarkę wodą roślin. Wynika to głównie z udziału jonów potasu w otwieraniu i zamykaniu aparatów szparkowych, biorących z kolei udział w procesie transpiracji, czyli parowaniu wody z części nadziemnych roślin.

W przypadku niedoboru potasu aparaty szparkowe zamykają się wolno, a dopóki nie zostaną zamknięte – woda „ucieka” z rośliny. Natomiast rośliny dobrze zaopatrzone w potas mogą lepiej chronić się przed utratą wody dzięki szybkiemu zamykaniu aparatów szparkowych. Ponadto pierwiastek ten bierze udział w transporcie asymilatów i korzystnie wpływa na współczynnik transpiracji. Często jest stosowany razem z fosforem, który z kolei stymuluje wzrost systemu korzeniowego rośliny, co także pozytywnie oddziałuje na potencjał wykorzystania wody.

Co szczególnie interesujące, badania potwierdziły większą zawartość i dostępność potasu w glebie (0-20 cm) w systemie uprawy bezorkowej średnio o ok. 16% w porównaniu do tradycyjnej uprawy płużnej. Naukowcom udało się także stwierdzić, że w suchych latachzapas dostępnej wody glebowej jest o ok. 30% większy w systemie uprawy bezorkowej niż w systemie uprawy płużnej.

Nawożenia fosforem i potasem nie można traktować „po macoszemu”. Szczególnego znaczenia nabiera to w warunkach niedoboru wody, kiedy to potas łagodzi reakcje roślin na stres wodny.